معنی خو تله - جستجوی لغت در جدول جو

خو تله

(خوَسْ / خُسْ تَ / تِ)

کنده. برکنده. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) ، گندیده. بوگرفته. (ناظم الاطباء) ، آکنده باشد یعنی درهم جسته. (صحاح الفرس). رجوع به پیخوسته شود

لغت نامه دهخدا

خوتعه

(خَ تَ عَ)

مرد کوتاه. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) ، مرد صحیح. (از منتهی الارب). منه: هو اصح من الخوتعه

لغت نامه دهخدا

حوتله

(حَ تَ لَ)

مردکوتاه بالا. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خبتله

(خَ تَ لَ)

زن گول شتاب زده که اقدام کند بر مکروه مردم. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

خبتله

(تَ عُ)

بلاهت ورزیدن و بر اثر آن اقدام بر عملی کردن که زیان مردم را در برداشته باشد. (از معجم الوسیط) (از متن اللغه) (از منتهی الارب) (از تاج العروس) (از البستان) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

خؤله

(خُء لَ)

خویشی از جانب مادر. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). یقال: ’بینی و بینه خؤله’ ویقال ’خال بین الخؤله’. (از منتهی الارب) ، جمع واژۀ خال. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (ترجمان علامۀ جرجانی)

لغت نامه دهخدا

خوتلی

(خَ تَ)

رفتار نهفته در عقب پرده یا در عقب هر چیز دیگر که شخص را از نظر مخفی سازد. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

خوتعه

(خَ تَ عَ)

نام مردی بوده از بنی عقیله بن قاسط. (منتهی الارب).
- امثال:
هو اشأم من خوتعه

لغت نامه دهخدا

خوپله

(خوَپْ / خُپْ لَ / لِ)

ابله. نادان. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) :
من خوپله در سبلت افکنده بادی
چو در ریش خشک از ملاقات شانه.
انوری

لغت نامه دهخدا

خوبله

(خوَبْ / خُبْ لَ / لِ)

ابله. نادان. (انجمن آرای ناصری) :
من خوبله در سبلت افکنده بادی
چو در ریش خشک از ملاقات شانه.
انوری (از انجمن آرای ناصری)

لغت نامه دهخدا

دو دله

متردد بی ثبات، ریا کار، آنکه به دو تن اظهار عشق کند

فرهنگ لغت هوشیار

دو قله

دو سبو دو کوزه قلتین. توضیح: در حدیث آمده: اذا بلغ الما قدر قلتین لم یحمل خبثا شافعیان باین حدیث بسیار استناد کنند:) تا در یمینت یم بود بحر از دو قله کم بود بل کان همه یک نم بود از مشک سقا ریخته (خاقانی 381)

فرهنگ لغت هوشیار